هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه بین محافظهکاری شرطی و غیرشرطی بر تصمیمات سرمایهگذاری در شرکتها میباشد. با استفاده از مدلهای ارائه شده توسط محققان برای سنجش انواع محافظهکاری نمونهای شامل 75 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1380 تا 1388 انتخاب و بر اساس آن دادههای 665 سال- شرکت جمعآوری گردید. به منظور آزمون فرضیههای تحقیق از مدل رگرسیون خطی چند متغیره و دادههای ترکیبی استفاده شد.
نتایج این تحقیق نشان میدهد در شرکتهای مورد بررسی، محافظهکاری شرطی با تصمیمات سرمایهگذاری رابطه معکوس دارد، اما رابطه بین محافظهکاری غیرشرطی و تصمیمات سرمایهگذاری مستقیم میباشد. طبق یافتههای تحقیقات خارجی مدیران شرکتها صرف نظر از نتایج نهایی پروژهها، تأثیرات کوتاه مدت تصمیماتشان را بر میزان پاداش مد نظر قرار میدهند.