با گسترش روزافزون نیازهای اطلاعاتی درباره عملیات واحدهای تجاری، ارائه صورتهای مالی به شکل سنتی نتوانسته پاسخگوی تمام نیازهای استفادهکنندگان باشد. در این راستا، نیاز بهوجود گزارش یکپارچهای است که هم ساده و روان باشد و هم امکان تصمیمگیری را برای مدیران در سطوح مختلف و با رشتههای تحصیلی متفاوت، آسان سازد و همه ابعاد سازمان را از گذشته، حال و آینده دربرگیرد و از همه مهمتر، ارزشآفرینی سازمان را ارزشیابی کند. بدین منظور، هدف این مقاله، تعیین اجزا و مولفههای گزارشگری یکپارچه است. بر این اساس، پرسشنامهای طراحی شد و پس از بررسی روایی و پایایی، در اختیار نمونه آماری پژوهش متشکل از دو جامعه دانشگاهی و حرفهای قرار گرفت. از این رو، پژوهش حاضر کاربردی، توصیفی و از نوع پیمایشی است. همچنین، برای تجزیهوتحلیل دادهها که شامل تعداد 476 پرسشنامه قابل تحلیل بود، از نرمافزار لیزرل استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی تاییدی جهت تعیین اجزا و مولفههای گزارشگری یکپارچه نشان داد که اهداف، مخاطبان، ویژگیهای کیفی، قیود و محدودیتها، مسئول تدوین استانداردها، مسئول تهیه و ارائه گزارش، تقبل هزینههای گزارش، عناصر و ابعاد گزارش، شکل گزارش، نحوه انتشار گزارش، نوع شرکتها و مسئول اعتباربخشی گزارش، همگی اجزاء مناسبی برای گزارشگری یکپارچه هستند و کلیه مولفههای تعیینشده برای هر یک از این اجزا، تبیینکننده خوبی برای گزارشگری یکپارچه هستند و تنها در رابطه با نحوه انتشار گزارش، انتشار به صورت سنتی و کاغذی مولفه مناسبی نمیباشد. درنهایت، با توجه به اینکه گزارشگری یکپارچه، نوعی گزارش متکی بر افشاء اطلاعات مالی و غیرمالی است، به مدیران شرکتها، سازمان حسابرسی و دانشگاهیان پیشنهاد میشود به این نوع گزارشگری توجه ویژه نمایند.